Küçükken 250 ml veya 330 ml. şişelerde Coca Cola satılırdı böyle komik lokalller, bakkallar ve restoranlarda kolaylıkla bulunurdu, kırmızı kasalarda taşınırdı. Şimdiki 250 ml’liklerden bahsetmiyorum, böyle ince uzun, depozitolu, kullanılmaktan ve taşınmaktan dolayı boğumlarının etrafı aşınmış, beyaz bir renk almış şişeler. Bunlar galiba iade edildikten sonra defalarca o üretim bandından geçtikleri için, birbirlerine çarpa çarpa aşınırlardı.

İskenderun Öğretmenevi’nin çocukluğumla artık neredeyse özdeşleşmiş lokali ve sigara kokusu arasında, sebil tabir edilen buzzzzzz gibi su dolabı ve metal bardakları aklıma geldi bugün, buzdolabından 1 litrelik Coca Cola Light’ı aşırıp içerken. Arada sırada aklıma geliyor zaten.

Babam adını bile bilmediğim, oynanışı hakkında en ufak bir bilgimin olmadığı kağıt oyunlarından birini oynarken, öğretmenevinin o lokalinde, “sıkıldım gidelim” dediğinde “bi tokat atayım ister misin” diye sormuştu. Babasından dayak yiyen bir çocuk değildim, en fazla üç defa elini kaldırmıştır. Bir cezalandırma yöntemi olarak ‘Tokat’ın ne olduğunu bile bilmiyorum, bildiğim tek tokat, sigara olandı. Tokat atayım mı diyince de, aklımdan “herhalde babam sigarayı bırakacağını söylüyor” demiş, ve “At, iyi olur” demiştim. Arkadaşları gülmüştü. Sonra, bana her zamanki sus payım olan içeceklerden birini almamı söylediğini hatırlıyorum.

Ritüelim belliydi, babamdan içecek vizesini aldıktan sorna, lokalin içecek dağıtan noktasına gider, gümrük kapısının hemen yandaki sebilden susuzluğumu gidermek için buz gibi sudan içer, sonra da 200 ml. şişelerden Tamek şeftali veya şişe kola alma yolculuğuma devam ederdim. Galiba, halen o Tamek’in yoğun aromasını aradığım için, Cappy’yi sevmiyorum. Keşke biryerlerde olsa da içsem.

O şişedeki kolalar farklıydı ya. Pipetten içmeye çalışırken burnuna burnuna patlardı baloncuklar, farklı bir tadı vardı, farklı bir kokusu vardı. Asidi bile farklıydı. O şişeye dokunmak bile farklıydı. Şimdiki plastikler veya metal kutular gibi yapay hissettirmiyordu, böyle soğuk değildi.

Belki de, herşey aynı ama, o zamanlar hayatın tadı böyle sentetik değildi.

Ben o tadı özledim.